Piękne są łuski syren lecz, czarne ich dusze nie daj się zwieść!

Ze wzburzonej wody kobieta się wyłoniła.

Jak by gnana, jak by przepędzana z wody uciekała.

Włosy jej w nieładzie, wokół głowy się unosiły, na oczy jej zachodziły.

Ale, cóż to! Wspomniana niewiasta ogon posiada.

Który, zaraz zmienia się jednak w nogi.

I w błękitną szatę kobieta odziana, ucieka przed wodą.

Wygnana...

 

Młoda kobieta, dość urodziwa choć, stwierdzić tego nie można ,gdyż kryje się pod czarnym szerokim płaszczem który, skutecznie ukrywa całą jej niewielką osobę.

Szybkim krokiem, przemierzała ciemne zaułki.

Wreszcie stanęła przed wysokim domem.

Dało się słyszeć lekkie westchnienie dziewczęcia.

Podeszła do drzwi i stanowczym, mocnym ruchem zapukała.

Po chwili, drzwi otworzyła niewysoka starsza kobieta która, na widok dziewczyny rozpromieniła się i zamaszystym ruchem zaprosiła ją do środka.

Dziewczę nadal nie ściągało z siebie płaszcza.

-Favio, któż przychodzi o tak późnej porze?-zapytał starszy mężczyzna, schodząc po schodach

Favia, odsunęła się na bok ,a młodsza niewiasta odrzuciła kaptur płaszcza do tyłu tak ,że teraz widać jej było twarz.

-Enigma-szepnął mężczyzna i przytulił dziewczynę 

-Ojcze- szepnęła Enigma która, już od tak dawna nie widziała swego ojca.

-Cóż się stało?-zapytał

- dowiedzieli się, to się stało-szepnęła cicho dziewczyna.

***

Tym razem Enigma niespokojnie krążyła po pokoju swego ojca czekając aż medyk wyda osąd.

-Panienko...Obawiam się że ojciec panienki...Że on nie przeżyje tej nocy-odparł ze smutkiem.

Dziewczyna z kamiennym wyrazem twarzy opuściła pokój trzaskając przy tym drzwiami.

Nie pomagało nic.

A ojciec i tak umarł.

Enigma Lamerielle.*

Urodzona dziewiętnaście lat temu

Córka astronoma Gabriela i syreny Deneb.

Wygnana z podwodnego świata, za czyny swojej nieżyjącej już matki.

A, dokładniej za to ,że zamiast uwieść i wciągnąć pod wodę Gabriela, jak to robią syreny  ,Deneb zakochała się  i  współżyła z nim i w ten właśnie sposób zapoczątkowali nowe życie nazwane Enigma.

Póki nikt nie wiedział ,że Enigma to wpół syrena, miały względny spokój.

Dowiedzieli się jednak gdy umarła jej matka.

Wpędzili Enigmę i musiała udać się ona na stały ląd.

Udała się do miejsca zamieszkania jej ojca Gabriela,.

Kiedyś tam mieszkała ,ale było to ledwie przez pierwsze 5 lat życia dziewczynki.

Enigma bardzo podobna jest do swej matki.

Ma te same oczy, te same usta ten sam zawadiacki uśmiech który, często gości na jej twarzy.

Wyglądała by niemal jak matka ,gdyby nie kolor włosów.

Czarny.

To jedna z niewielu rzeczy w których jest podobna do ojca.

Delikatna blada cera z często rumieniącymi się polikami.

Oczy, zielone jak u kota z jakimś tajemniczy błyskiem.

Pełne różowe wargi i prosty nos.

Lekko falowane czarne jak noc włosy, swobodnie opadające na ramiona.

Kuszące kształty, jak u każdej syreny.

Zawsze uśmiechnięta i wesoła choć, potrafi być poważna kiedy trzeba.

Czasem myślami jest daleko bardzo, daleko wspominając te wszystkie szczęśliwe lata w podwodnym świecie.

Nie jest najlepszą gospodynią, tak na prawdę  w ogóle jej to nie wychodzi.

Wszyscy mówią ,że to nie dla niej.

Taka wrażliwa duszyczka powinna robić zupełne inne rzeczy.

Na przykład malować lub pisać!

Tak, obie te rzeczy lubi robić.

Ale, najbardziej to chyba uwielbia uczyć się i poznawać wszystko co ją wokół otacza.

Może, trochę niecierpliwa i czasem zbytnio dramatyzuje ,ale da się z nią wytrzymać.

Lecz, czasem nie panuje w ogóle nad swymi emocjami.

Enigma na pierwszy rzut oka wygląda na niewinną, cnotliwą i wrażliwą dziewuszkę a jednak to prawdziwy wulkan emocji i pozytywnej energii którą rozsyła wszystkim wokół niej.

Nienawidzi gdy ktoś jej współczuje i próbuje ją "chronić".

Zwykle w tedy dostaje ataku szału.

Czasem jej syrenie "ja" próbuje dostać się do głosu a w tedy no cóż nie jest za wesoło.

~~~~~~~~

A, więc witajcie!

Mam nadzieje ,że z moją Enigmą wszystko w porządku i oczywiście jak najbardziej jesteśmy chętne na wątki i powiązania.

Zawsze odpisuje na wątki.

Jeżeli jednak po długi czasie nie odpisze to proszę mi przypomnieć^^

Twarzyczki użyczyła Valentina Kallias .Źródło

*Cytat