"Jestem samosadystycznym świrem o pacyfistycznym nastawieniu."

  

Dane Personalne

Imię: Necro

Nazwisko: Green

Wiek: 25 lat

Dzień i miesiąc narodzin: 7 sierpnia

Zawód: Grabarz z dziada, pradziada

Rasa: Człowiek

Dodatkowo: Mag/Nekromanta

Orientacja: Homoseksualny

„Nigdy się nie poddawaj braciszku. Dopóki starczy Ci sił, dopóki starczy Ci mocy i Dopóki starczy ci zaparcia, walcz. A wtedy możesz zginąć w chwale i dostać się tam gdzie ja, nie ważne czy jesteś człowiekiem, czy nie, lecz jeśli się poddasz, wtedy pokażesz iż nie masz żadnej wartości… Pamiętaj. Walcz z przeciwnościami i wiedz, że ja zawsze jestem z tobą.” –

Duch Cerona Greena, pięć lat po swojej śmierci

Charakter

Jakie są pierwsze słowa, które usłyszysz od ludzi pytając o jego osobę?„Szalony Grabarz” oraz „Opętany Cmentarny Skurwysyn”? Nic nowego. Naprawdę nic a nic.

Jakie jest twoje pierwsze wrażenie o nim? Szurnięty, wariat, psychiczny niedorobieniec, trzeba go spalić na stosie, on na pewno jest niebezpieczny, zły, a sam Szatan zawładnął jego duszą…

Jakie bolesne może być dla osoby pierwsze wrażenie, prawda? Może zszargać twoją reputację, zniszczyć życie lub nawet zaprowadzić na stos.

Sam Necro jednak nie przejmuje się za bardzo tym, jak ludzie go postrzegają. Co prawda jest szalony, pokręcony i dziwny, jednak na ten swój dziwny, pokrętny sposób nawet zabawny i sympatyczny. Może i wybucha niespodziewanie śmiechem, raczej nie płacze na pogrzebach, nie lubi słońca i uwielbia deszcz, a swojej mrocznej pracy Grabarza poświęca niemal cały swój czas, to jednak jest osobą do której warto spróbować się zbliżyć. Jest on bowiem najbardziej optymistyczną osobą w całym mieście, z na tyle rozbudowanym urokiem osobistym iż nawet Inkwizycja, której przedstawiciele odwiedzają go regularnie, przymuszeni skargami ludzi uważają go za szalonego, nieco ekscentrycznego jednak sympatycznego człowieka, którego odmienność charakteru przeraża ludzi, a nie jego ciemna aura, która była taka od urodzenia i nie stała się taka przez czyny i wybory jakich dokonał w życiu. Warto być jego przyjacielem, albowiem dla swoich przyjaciół jest w stanie oddać swe życie, jest gotowy poświęcić własne życie, godność i honor, ażeby uchronić ich przed niebezpieczeństwem.

Młody Green brzydzi się brutalnością i przemocą, sam w życiu miał góra cztery epizody w których kogoś zaatakował. Jego najsłynniejsze słowa o nim samym mówią „Jestem Samosadystycznym Świrem o pacyfistycznym nastawieniu”.

Uwielbia ból, twierdzi iż ból oczyszcza jego myśli ze złych wspomnień, że pozwala mu zostać w szarej rzeczywistości dnia codziennego i nie pozwala mu powrócić do wewnętrznego żalu i rozpaczy.

 

Wygląd

Nie jest kolejnym wysokim, silnym, postawnym mężczyzną o krótkich włosach w wiecznym nieładzie, i o klacie jak u jakiegoś herosa.

O nie. Wręcz przeciwnie. Nekromanta jest niskim mężczyzną, bardzo drobno zbudowanym, niezwykle szczupłym. Waży gdzieś z trzydzieści kilka kilogramów, co raczej zbyt zdrową wagą dla niego nie jest.

Charakterystyczne w jego wyglądzie na pewno są jego długie, białe włosy, swobodnie opadające na plecy, zazwyczaj rozpuszczone lub związane lekko czarną wstążką, byleby tylko nie przeszkadzały mu w pracy.

Jego oczy, błękitne, zazwyczaj roziskrzone od jego szaleńczego, szczerego śmiechu, spoglądają na wszystko i wszystkich raczej uważnie, jakby bał się, że zaraz wyleci z jakiegoś ciemnego rogu inkwizycja, posądzając go o bycie opętanym przez demona, albo jakiś dwa razy większy od niego osobnik z zamiarem zabicia go, w celu zostania bohaterem miasta, za zabicie niebezpiecznego szaleńca.

Jego rysy twarzy są raczej łagodne, a skóra jego ciała  blada i delikatna. Nie jest trudno pomylić go z kobietą, szczególnie przez widoczne gdy jest nago lekkie wcięcie w talii.

I wcale nie wygląda na swoje dwadzieścia pięć lat. Wyglądem jest dosłownie o siedem lat młodszy… Tak, wygląda jak osiemnastolatek, co niejednokrotnie sprawiało iż ludzie przyjezdni myśleli że jest swoim własnym synem.. Wszyscy ludzie twierdzą, że taki właśnie jest Necro, że takie są jego geny odziedziczone po matce (do której jest bardzo podobny, swoją drogą)… Sam Green wie jednak, iż jest to spowodowane dużym wchłanianiem przez niego energii życiowej i magicznej. Jest to procesem naturalnym u NIEKTÓRYCH Nekromantów. Tak właśnie czerpią swoją moc: Z otoczenia.

Zazwyczaj ubiera się na czarno, jednak nikt nie zna tego powodu. Sam Necro, zapytany o to odpowie „Po prostu lubię kolor czarny, z resztą idealnie kontrastuje się z moimi włosami.”

Nie jest to jednak do końca prawdą, patrząc na to iż kiedyś, jeszcze przed śmiercią brata ubierał się głównie w białe kolory.

Otóż czarny kolor jego ubrań jest oznaką jego wiecznej żałoby i tęsknoty za bratem, jednak ludzie, zupełnie tego nie wiedząc, twierdzą że to tylko kolejna szaleńcza zachcianka.

Jedynym mankamentem jego prosta blizna na wewnętrznej stronie prawej dłoni. On po prostu lubi patrzeć jak krew z niej kapie kropelkami… I kapie… I kapie… 

Dodatkowo

Rzeczą, a raczej miejscem o które najbardziej dba Necro jest cmentarz, zazwyczaj określany przez Necro jako „Jego Cmentarz”. Bardzo kocha to miejsce, regularnie wyrzuca zwiędłe kwiaty pozostawione na grobach, naprawia jak się da zepsute nagrobki, a jeśli nie da się naprawić, robi nowe, na całym cmentarzu sadzi białe kwiaty… Dlaczego akurat białe? Bo jego brat kochał ten kolor.

Jego niespotykane imię wymyśliła mu matka, Nekromantka. Imię raczej oryginalnie i idealnie pasujące do tego ześwirowanego, białowłosego mężczyzny.

Przez lata samotności i stronienia od bojących się go ludzi, Necro nabrał dziwnego i niezbyt normalnego zwyczaju gadania z trupami.

Mimo iż jest nekromantą nie lubi ożywiać trupów. Jest to pamiątka z dzieciństwa, po jego okrutnych koszmarach w których w trakcie okropnej burzy, władał armią szkieletów, sam siedząc na wielkim szkielecie smoka, przyglądając się trupom mężczyzn, kobiet i dzieci z okrutnym i obleśnym uśmiechem i żądzą mordu w oczach. Nigdy nie chce się taki stać, a boi się, że wzywanie trupów może to wywołać… No i oczywiście zniszczyć jego piękny i cudowny cmentarz.

Jest obdarzony niebywałym talentem artystycznym… Jeśli chodzi o rzeźbienie. Sam robi wszelkie nagrobki oraz figury, które przybyły na cmentarz po tym, jak robotę objął po śmierci swego ojca.

 Kilkakrotnie już był oskarżany o bycie opętanym przez demona. Za każdym razem wywijał się jakimś cudem, a dokładniej spokojnym i upartym przekonywaniem Inkwizytorów iż nie jest opętanym przez nieczyste moce.

Necro mimo iż jest typem raczej aspołecznym, dorabia na życie wynajmem pokoi w swoim dużym i mimo wszystko przytulnym domu. Całe fundusze z tej działalności przeznacza na upiększanie swego cmentarza. Jedynymi miejscami do których nie dopuszcza nikogo jest jego pokój oraz ogrodzony wysokim żywopłotem ogród, w którym zwykł przebywać, gdy już NAPRAWDĘ chce być sam.

Jego największym strachem są nagłe wyładowania atmosferyczne, czyli po prostu burze. Zachowuje się wtedy zupełnie jak mały chłopiec. Śpi wtedy również w salonie na kanapie, kuląc się targany koszmarami pod zwykłym kocem, przyciskając do siebie mocno poduszkę.

Historia

Urodził się dwadzieścia pięć lat temu tutaj, w Norrheim w swoim domu obok cmentarza. Zaledwie kilka dni później zaliczył już swój pierwszy pogrzeb, swojej własnej matki, Ilay Green, znanej w kręgach nieludzi jako niezwykle uzdolniona Nekromantka, a w kręgach ludzi jako świetna gospodyni i dobra matka, a do tego oddana przyjaciółka.

Mimo braku matki Necro miał spokojne dzieciństwo. Jego Ojciec starał się zastępować i Necro i jego starszemu o pięć lat bratu Ceronowi oboje rodziców. I nawet nieźle mu to wychodziło.

Najmłodszy Green rozwijał się prawidłowo i dobrze: Przed zagrożeniem ze strony rówieśników chroniony przez brata i przymuszany do nauki podstaw różnych dziedzin, w tym magii przez ojca.

Gdy nasz młody Necro miał lat piętnaście jego wspaniałe życie legło w gruzach: Jego starszy, ukochany brat został zamordowany. Wtedy to młody, sympatyczny, miły i lubiany przez mieszkańców miasteczka Necro umarł. Zniknął.

Zaczęły się Ciężkie dni. Młodzieniec często nie sypiał, a jak już sypiał to płakał i wrzeszczał przez sen. Jego młode serce rozrywało się na strzępy. Długo mu zajęło powracanie do wewnętrznego spokoju. Ale już nigdy nie był taki sam: Wtedy to narodził się teraz wszystkim znany jako Szalony Grabarz osobnik.

Necro Green zaczął zagłębiać się w mroczną sztukę Nekromancji chcąc przywrócić swego ukochanego brata do świata żywych i uciec z nim daleko od tego beznadziejnego miasta, jednak im dłużej siedział w nauce tego typu magii tym bardziej rozumiał iż jest to niemożliwe.

Gdy miał lat dwadzieścia zrezygnowany postanowił przywołać ducha swego brata. Wtedy to poznał prawdziwego mordercę Cerona. Był nim ich ojciec.

Necro nie mógł mu odpuścić i zaplanował zemstę: Skompletował szkielety watahy wilków, która to z samego domu wykurzyła ojca do lasu i zagryzła bezlitośnie. Teraz Necro jest sam na tym okrutnym świecie. Nikomu na nim nie zależy, jednak nie zabija się, choć nie ma celu życia. On po prostu obiecał to swemu bratu, obiecał, że będzie żył i się nie podda…

Album