Cytryna z miodem

Czerwone wino

Chciałabym móc powiedzieć, że jestem kim jestem i w pełni to akceptuję. Chciałabym móc powiedzieć, że wszystko co zdarzyło się w moim życiu koniec końców przyniosło mi szczęście. Chciałabym móc powiedzieć wiele rzeczy. Ale mowa jest przekleństwem, które ma wielką moc. Każde słowo zawiera tysiące znaczeń, a tak wiele osób spycha je do tego jednego, według nich najbliższego prawdzie. A prawda jest względna. Właśnie dlatego mówiąc, powinniśmy trzymać się faktów, być jak najbliżej prawdy. I dlatego też nie powiem, nie akceptuję w pełni to, kim jestem, że wszystko co zdarzyło się w moim życiu miało pozytywne konsekwencje. Nie powiem, bo zahaczyłabym o kłamstwo. Więc co mogę powiedzieć? A co chcecie wiedzieć? Mogę potraktować to jako ankietę, kwestionariusz osobowy, gotową tabelkę do wypełnienia.

Imię i nazwisko: Unda Meer

Wiek: Liczony w setkach, blisko 700,  z wyglądu dwudziestolatka.

Rasa:  Demon i nimfa wodna w jednym (hybryda)

Umiejętności: całkowita kontrola nad wodą i ogniem, niewielki wpływ na pogodę (zjawiska związane z wodą. Nie, nie wywołam burzy bez pomocy)

Wygląd: Brązowe oczy, rude włosy, 175cm wzrostu, szczupła.

 Kokosowe cappuccino

Tak wyglądałby mniej więcej mój kwestionariusz osobowy. Nieco bardziej szczegółowo? Jeszcze przez wiele lat będę wyglądać jak dwudziestolatka, może nawet młodziej według niektórych. I zawsze będzie widać, kim jestem. Brązowe, właściwie głęboko czekoladowe oczy są rzadko spotykane u nimf wodnych, co ewidentnie świadczy o tym, że jestem mieszańcem. Lekko kręcone, właściwie falowane, czy też jak kto woli wijące się włosy, w rudawym kolorze. Moja cera jest wręcz nienaturalnie blada, kolorem i fakturą przypomina porcelanę, jedwab. Szczupła sylwetka w połączeniu z całą resztą zdaje się być nierealna, eteryczna do bólu. Nie kryję tego. Nigdy nie byłam i nie będę skromna. Bo po co ukrywać coś, za co inni daliby wiele, jeśli nie wszystko?

Cytryna z miodem

Słodko. Bardzo słodko. Do pewnego momentu. Trochę kwaśno i nagle znowu słodko. Mieszanka smaków, wyzwanie dla zmysłów, przyjemność z domowej apteczki. Niby wszystkim znana, do przewidzenia, ale przecież każdy miesza składniki w innych proporcjach. Ja lubię tę bardziej kwaśną wersję. Dlaczego? Wieczne pytania, próby odpowiedzi. Charakter można opisać przez podanie ulubionych rzeczy. Ponoć. Podobno. Jeśli tak, to ja jestem mieszanką kwasu i słodyczy.

Zielona herbata z miętą

Mięta… Każdy czuje do kogoś miętę. Ja też. Ciekawe, dlaczego właściwie miętę, a nie na przykład cynamon, lub goździki, albo bazylię. Rozmyślania zwykle prowadzą  donikąd, bo na temat mięty jako symbolu ludzkich i nie ludzkich skłonności jest zagadką chyba dla wielu, jako, że osoba która zna pochodzenie tego związku frazeologicznego pewnie już dawno zginęła w zakamarkach, a raczej próżni ludzkiej pamięci. Wracając do tematu. Wbrew pozorom nie jestem tak bezuczuciowym stworzeniem, jakby to się mogło wydawać. Mogę nawet powiedzieć, że jestem bardzo uczuciową istotą, ale to jest właściwe chyba wszystkim osobom, które po raz pierwszy od lat, w moim przypadku setek lat, poznały smak miłości i przyjaźni.



[Karta pochodzi z innego bloga,co nie zmienia faktu, że ta postać jest od początku do końca stworzona przeze mnie. Na blogu Miasto Straceńców, prowadziłam postać Eire, do której pewnie kiedyś wrócę ]